Mijn Top 5 slechtste films van 2021

Ondanks dat 2021 maar een half filmjaar was, had het helaas genoeg slechte films om ook een top 5 lijstje van te maken. 5 Till Death Megan Fox probeerde dit jaar wer een hofrol in een film te speeln zonder verder te checken of de film verder zelf een goed idee of script had. Veder komt ze zowat de gehele film na het begin verder goed verzorgd over, waardoor je als kijker al snel de geloofwaardigheid van de film begint te verliezen.

4 https://bryansfilmblog2021.blogspot.com/2021/07/escape-room-tournament-of-champions.html Escape Room: Tournament of Champions De eerste Escape Room film van deze serie had nog wat vermakelijke scenes waar je zelf als kijker ook een oging kon doen de mysteris en raadsels op te lossen. In dit vervolg hebben ze alles onoidg groter gemaakt, waardoor het al snel vergezocht over kwam en het de plezierige elementen van de eerste film verloor. Hopelijk gaan ze verder niet meer vervolgen maken van deze filmserie.

3 The Misfits was een misdaad thriller die ook als komedie probeerde over te komen, maar miste verder zowel de spanning als de komedie en kwam zo verder alleen maar over als een voorspelbare langdradige film.

2 The Forever Purge Waar the Purge filmserie steeds over te zijn, maken ze steeds weer de fout een nieuwe film aan de serie toe te voegen en hetzelfde idee op een grotere manier opnieuw met kleine veranderingen uitvoeren. Hopelijk gat deze filmserie nie voor altijd door zoals ze wel denken te doen met hun titels, want veel creativiteit over variatie kmt toch niet meer naar voren in de films na zoveel delen en zelfs een tv-serie te hebben gehad.

1 After We Fell De After Harry Styles fan fictie verfilmingen zijn in het algemeen nooit zo sterk overgekomen, alleen bij de fans van de boekenserie en van Harry Styles. De films komen verder alleen maar ongeloofwaardig over met verkeerde berichten over hoe je een goede relatie moet opbouwen.

Volgend jaar komt gelukkig het laatste deel van deze filmserie uit en zijn we daana voor een tijdje verlost van deze aparte fanfictie bokeverfilmingen.

Dit zijn de vijf films die ik persoonlijk kan afraden om te zien. Hopelk en ik deze mindere films zelf weer snel vergeten. Mocht jezelf wel plezier hebben beleeft aan een van deze filsm dan respecteer ik dat. Graag wil ik iedereen bedanken voor het volgen en lezen van mijnn blog reviews van dit jaar. Hopelijk wordt volgend jaar een bter filmjaar en mag alles verder wat beter verlopen in de wereld.

Mijn Top 5 Beste films van 2021

Het filmjaar is bijna weer voorbij en omdat we dit jaar eigenlijk maar een half filmjaar hadden dankzij de vele lockdowns en avondklok heb ik dit aar maar een top 5 lijst kunnen maken. Dit is dus een lijstje van wat fims waarvan ik dit jaar zelf het meest heb genoten.

5 Last Night in Soho Edgar Wright heeft met deze film weer op zijn eigen manier weten te selen met hoe de tijd, de mensheid en muziekstijl en vele anderedingen zijn verandert. Samen met zijn filmcrew en de castleden van de film heeft hij een intressant en vermakelijk verhaal naar voren weten te brengen. Dit was was zijn eerste serieuze horrorfilm wat hij op een aardige manier in zijn verhaal heeft weten te verwerken.

4 Spider-man: No Way Home Na Averngers: Endgame en de afsluiting van de derde fase Marvel films kwam de vierde fase niet zo sterk over. Dit komt ook door de vele keren dat films zijn uitgesteld en ze verder het verhaal van de Marvel serie nu ook met tv-series vertellen. Gelukkig wisten ze met hun laastse film en door gebruik te maken van schurken uit de voorgaande Spider-man films van Sony toch op een goede manier in te spelen op de nostalgie.

3 The Suicide Squad James Gunn heeft een goed vervolg weten te maken van een rommelige eerste film en heeft zo op zijn eigen manier voor vermakkelijke en spannende scenes weten te zorgen. Ook heeft hij vele aparte en minder geliefde persoanegs uit de DC universum op goede manieren weten te gebruiken in deze film en ze verder met goede gevoelens weten over te brengen.

2 No Time t Die Daniel Craig zijn laatste James Bond film is ook vele keren uitgeteld geweest, maar is het uiteindelijk wel waard geweest. Met deze film weten ze Daniel Craig zijn Bond carriere op een mooie manier af te sluiten en de film verddr te vullen met spannende actie, leuke komedie en mooie filmsets en locaties. Ondansk dat de filmstudio snel eer een neiuwe Bond serie met een nieuwe Bond acteur wil beginnen, mogen ze daar wel even de tijd vor nemen zodat mensen meer van deze vor nu laatste Bond film en gehele serie kunnen genieten.

1 The Father Ondanks dat dit eigenlijk een film uit 2020 was, heb ik deze film pas in 2021 kunnen zien waardoor het voor mij een 2021 film is geworden en een plek verdient op dit lijstje. Met deze film lieten ze met het verhaal en acteerwerk van de acteurs goed zien hoe het leven van iemand met dementie en hun verzorgers, familieleden en vrienden eruit kan zien. Anthony Hopkins heeft dit jaar terecht de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol gewonnen.

Dit zijn de vijf films van het jaar die ik kan aanraden om een keer te bekijken. Morgen zal ik mijn lijstje met de top 5 slechtste films van dit jaar online zetten. 2021 had ondnaks het halve jaar helaas nog steeds genoeg slechte films.

Spider-man: No Way Home

Spider-man: No Way Home is een nieuwe superhelden film in de Marvel filmserie en verder de derde Spider-man film uit de nieuwe Spider-man serie. De film is geregisseerd door Jon Watts, die ook de twee voorgaande Spider-Man films heeft geregisseerd.

In de voorgaande film werd Spider-Man zijn geheime identiteit gedeeld met de gehele wereld. Peter Parker (Tom Holland) zijn leven en het leven van zijn vrienden en familie is nu een stuk lastiger geworden, want de hele wereld zit achter hen aan en gunt ze verder geen privacy meer. Om alles weer terug bij het oude te krijgen, vraagt Peter Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) om hulp. Met een magische spreuk probeert Strange de gehele wereld Peter zijn geheime identiteit te doen vergeten, maar door Peter zijn bemoeienis gaat de spreuk verkeerd. Hierdoor breekt het multiversum open en komen er schurken uit andere universums nu in Peter zijn universum terecht. Samen met Doctor Strange en zijn vrienden moet Peter deze schurken zien te verslaan om ze terug te kunnen brengen naar hun eigen universum. Dit moeten ze doen voor het multiversum verder openbreekt. Met deze film krijgt Marvel de kans om oude schurken uit voorgaande Spider-Man films in hun filmserie te gebruiken en verder wat aan te passen aan de moderne tijd. Fans van voorgaande Spider-Man films kunnen met deze film oude tijden herleven dankzij het terugbrengen van de oudere schurken. Ondanks dat ze veel gebruik maken van oude elementen uit de oudere Spider-Man films heeft de film zelf ook een goed eigen verhaal. Hier worden Peter en zijn vrienden door hun nieuwe roem ineens anders behandeld worden door de rest van de wereld. Dankzij de verbeterde filmtechnieken en Mauro Fiore als de fotografie directeur weten ze Spider-Man en de terugkerende schurken op een betere manier vast te leggen in de film. Zo komen momenten nu meer geloofwaardig over vergeleken hoe het in de oudere films werd gedaan. Met CGI hebben ze sommige acteurs, die de schurken spelen ook weten te verjongen, zodat het haast lijkt alsof ze uit de oude films zijn teruggekomen. Ondanks de creatieve kanten van het verhaal zijn andere dingen wel wat simpel of wat zwak naar voren gehaald in het verhaal. Hierdoor kunnen drama momenten en spanning van bepaalde gebeurtenissen wel wat verloren gaan. As het verhaal wat beter geschreven was, had de film zelf wel stukken beter kunnen zijn geweest. De terugkerende castleden uit de voorgaande Jon Watts Spider-Man films moeten hun personages wat meet op duistere en dramatische manieren spelen. Tom Holland en Zendaya weten dit goed naar voren te brengen, maar dankzij het script blijft Jacob Batalon wel meer voor komische momenten gebruikt te worden in de film. De terugkerende schurken uit voorgaande Spider-Man films weten hun rollen weer op een herkenbare manier neer te zetten in deze film en sommige krijgen zelfs de kans hun rollen wat beter of meer uit te breiden in deze film. Ik geef de film als cijfer een:

West Side Story

West Side Story is een remake van de gelijknamige film uit 1961. Deze remake is geregisseerd door Steven Spielberg, de regisseur van Jurassic Park en Schindler’s List.

De film speelt zich af in New York in het jaar 1957 waar de twee straatbendes de Jets en de Sharks ruziën met elkaar over van wie de straten nu echt zijn. De bendes nemen het zo tegen elkaar op, maar proberen de politie te mijden. Op een gezamenlijk schoolfeest neemt de strijd tussen de gangs erg toe, maar hier ontmoeten Tony (Ansel Elgort) en Marie (Rachel Zegler) elkaar en worden verliefd. Omdat beide van een andere bende zijn, wordt hun liefde gezien als een verboden liefde. De twee hebben zo moeite elkaar te zien en tegelijk hun bende tevreden te houden. Later proberen ze met hun relatie te tonen aan de rest dat strijd tussen de straatbendes misschien niet nodig is en ze allen samen naast elkaar kunnen leven op dezelfde straten. Dit is voor Steven Spielberg de eerste musical die hij heeft geregisseerd, maar ondanks dat weet hij samen met fotografie directeur Janusz Kaminiski deze remake op een meer moderne maar, toch op een respectvolle manier neer te zetten. Verder heeft Spielberg de film ook toegewijd aan Arthur Laurents, de man achter het originele boek en toneelstuk en zijn eigen vader Arnold Spielberg. Spielberg brengt de film samen met zijn muziek en dans crew op een herkenbare, maar toch ook hun eigen manier over. Janusz Kaminiski en dans choreograaf Justin Peck zorgen dat de filmcast op de juiste manier hun dansmoves uitvoeren, want beide hebben ze ervaring met dans en musical films. Verder hebben Tony Kushner en Leonard Bernstein onder advies van muziek componist John Williams ervoor gezorgd dat het zang en muziek werk verder ook passend en respectvol is overgebracht. Dit hebben ze verder gebaseerd op het originele werk van Arthur Laurents. Door deze samenwerking hebben ze voor een goede musical film gezorgd. Spielberg weet zo verder de film op de juiste manieren in beeld te brengen en verder aan te passen waar het nodig is. Dankzij het dans en muziek team weet de filmcast het acteer, zang en danswerk in de film op een juiste manier neer te zetten. De meeste van de cast hebben zelf al muzikale ervaring door bijvoorbeeld in andere filmmusicals te hebben gespeeld. Voor Rachel Zegler is dit past de eerste film waarin ze acteert en heeft verder meer ervaring als toneel actrice. Ondanks dit verschillende soort acteer ervaring weet ze haar rol in de film op een goede manier neer te zetten. Van de cast heeft Ansel Elgort minder ervaring met musicals wat soms wel terug valt te zien in de film. Zo kan hij tussen de andere zangers en dansers soms wat apart overkomen. Mensen die bekend zijn met de originele film uit 1961 kunnen deze film zo bekijken zonder dat het hun originele ervaring aanpast. Voor een bijzondere ervaring kunnen ze de film misschien zelfs met hun kinderen of zelfs kleinkinderen kijken als die ook van musicals houden en zo ervaren hoe de film met tijden weinig is veranderd. De muziek en liedjes komen op een aangepaste maar nog steeds herkenbare manier over in de film. Ik gef de film als cijfer een:

Sing 2

Sing 2 is het vervolg van de animatiefilm Sing uit 2016. Dit vervolg is geregisseerd en geschreven door Garth Jennings, die ook deels het eerste deel heeft geregisseerd.

In de film probeert Buster Moon (stem van Matthew McConaughey) na zijn vorige succes van het Moon theater een grotere show neer te zetten met zijn team. Hiervoor moet hij de baas van een groter entertainmentbedrijf zien te overtuigen van het succes van zijn eigen entertainmentbedrijf. Dit probeert hij te doen met de beloofde dat hij een oude rocklegende weer terug op het podium weet te krijgen. Dit vervolg probeert groter over te komen dan het eerste deel, maar lijkt toch veel van het eerste deel te herhalen. Zo speelt de film weer in op de actuele talent en zing programma’s die ook op tv te zien en volgen zijn. Zo kan de film wel herhaaldelijk over komen alleen deze keer met liedjes die nu populair zijn. Hier worden dan soms weer creatieve grappen over gemaakt Terwijl Buster zijn eigen plannen uitvoert in de film wordt de rest van de film gevuld met de bekende personages uit het eerste deel. Elk personage beleefd zelf een nieuw avontuur, of probeert iets te overwinnen of verbeteren. Deze dingen kunnen voor oudere kijkers wel wat overkomen als onnodig, maar kunnen voor kinderen die fan zijn van de personages uit het eerste deel wel vermakelijk zijn. Zo kunnen sommige elementen kinderen motiveren en helpen hun eigen angsten te overwinnen Het grootte verschil vergeleken de eerste film is dat dit tweede deel meer een duistere schurk heeft die ook duistere dingen doet of zegt. Zo speelt de film in op de oudere Disneyfilms waar naast dingen voor kinderen er ook kleine duistere elementen in zaten om het wat spannender te maken voor zowel de kinderen als de oudere kijkers De animatie ziet er verder goed uit, maar niet echt beter vergeleken de eerste film. Toch kunnen kinderen wel genieten wat de beelden met animatiedieren die bepaalde acties ondergaan, maar de eerste film opnieuw bekijken is ook een optie. Het stem acteerwerk wordt weer goed gedaan door de cast. Doordat de meeste personages weer hetzelfde lijken te doen vergeleken de eerste film, krijgen de meeste verder weinig kans om hun personages op andere of nieuwe manieren in te spreken. Ik geef de film als cijfer een:

Resident Evil: Welcome to Raccoon City

Resident Evil: Welcome to Raccoon City is een reboot van de Resident Evil filmserie. De film is geregisseerd en geschreven door Johannes Roberts, de regisseur van 47 Meters Down en The Strangers: Prey at Night. In de film reist Claire Redfield (Kaya Scodelario) naar Raccoon City om te onderzoeken waarom de Umbrella Corporation de stad ineens heeft verlaten, waardoor het haast in een niemandsland is veranderd. Tijdens haar onderzoek ontmoet ze de beginnende agent Leon Kennedy (Avan Jogia), die haar met haar onderzoek helpt. Samen ontdekken ze de duistere praktijken waar Umbrella mee bezig was en eindigen zo tegenover groepen zombies.

De Paul W.S. Anderson Resident Evil films voor deze reboot gaf hij meer een eigen verhaal en gebruikte verder kleine gebeurtenissen van de videogames. Johannes Roberts probeert als fan van de videogames, deze meer in zijn film te verwerken. Zo heeft hij de eerste twee Resident Evil spellen in deze film geprobeerd te verwerken. Helaas heeft hij dit op een te gehaaste en wat afgezaagde manier gedaan, waardoor de uiteindelijke film wel rommelige over kan komen. Fans van de videogames kunnen vele personages en momenten uit de film terug herkennen, die als fan service kunnen bieden. Gamers die het spel op de oude gameplatformen hebben gespeeld terug in de jaren 90 tot 2000 wilden sinds het spelen van de spellen graag een goede verfilming van het verhaal terugzien. Zo konden ze dan het verhaal in een betere kwaliteit terug konden zien. Doordat Paul W.S. Anderson zijn eigen soort verhalen voor zijn Resident Evil films gebruikte kregen fans toch niet de bekende verhalen in een betere kwaliteit terug te zien. In 2019 besloot het gamebedrijf achter de Resident Evil games de games up te daten in een betere kwaliteit. Zo kregen gamefans de kans om het oudere spel in betere kwaliteit te opnieuw te spelen. Deze film die ongeveer hetzelfde verhaal verteld komt zo te laat uit, want de gamefans hebben het verhaal al in een betere kwaliteit kunnen ervaren door de updateversie van het spel te spelen. Fans van de game kunnen wel genieten van de film, maar het verhaal zelf spelen blijft toch leuker voor ze. Mensen die verder niet bekend zijn met de game kunnen veel dingen niet begrijpen, want de film legt verder weinig uit over de personages of situaties in de film. Omdat Paul W.S. Anderson zijn Resident Evil films en dan vooral de latere film meer bewegelijk filmde, kreeg je als kijker niet duidelijk mee wat er gebeurde in de films. Johannes Robert heeft deze film op een rustigere manier gefilmd, waardoor het beter te volgen is, maar soms wel aan de langdradige kant kan zijn. De effecten zien er ook wat beter uit vergeleken Paul W.S. Anderson zijn films. Zo komen de zombies wat realistische en enger over. Door de duisternis uit de games te gebruiken zoals hij in 47 Meters Down ook deed en er dan ineens een haai opdook, is dat in deze film ineens een zombie. Helaas komen de andere bekende monsters uit het spel wel minder geloofwaardig over in deze film. De personages in de film krijgen verder weinig opbouw of achtergrondinformatie. Zo weten kenners van de games beter wie de personages zijn en waarom ze bepaalde dingen op hun manier doen. Kaya Scodelario weet nog wat met haar rol te doen en hem op een goede manier neer te zetten. De rest van de cast krijgt deze kans niet en komen zo niet bijzonder over en worden verder ook niet echt herinnert door je als kijker. Ik geef de film als cijfer een:

House of Gucci

House of Gucci is een nieuw misdaaddrama geregisseerd door Ridley Scott, de regisseur van Gladiator en Alien.

De film is geïnspireerd op waargebeurde gebeurtenissen rond de familie achter het Italiaanse modehuis Gucci. Wanneer Maurizio Gucci (Adam Driver) een relatie met de buitenstaander Patrizia Reggiani (Lady Gaga) begint, wordt hij door zijn vader Rodolfo Gucci (Jeremy Irons) onterft. Hij vermoedt namelijk dat Patrizia achter Maurizio zijn familiegeld zit. Zo moeten de twee het zonder de steun van de familie Gucci zien te maken. Jaren later zijn de twee met elkaar getrouwd en hebben ze een kind samen. Maurizio zijn oom Aldo Gucci (Al Pacino) neemt zo weer contact met hem op en brengt hem terug in de familiezaken. Het Gucci modehuis komt zo weer onder meerdere namen te staan wat leidt tot creatieve verschillen, waardoor verraad, wraak en zelfs moordzaken naar boven komen. Bij het maken van deze film zijn vele veranderingen geweest. Zo had Martin Scorsese eerst de film kunnen regisseren, maar uiteindelijk heeft Ridley Scott regie positie gekregen. Zo heeft hij samen met de casting regisseurs ook vele ideeën gehad voor de casting van de rollen voor ze uiteindelijk bij de gekozen acteurs en actrices zijn gekomen. Na de vele wijzigingen van casting en regie hadden ze waarschijnlijk beter ook terug kunnen kijken naar de schrijfploeg van de film, want het uiteindelijke script is geschreven door meer beginnende schrijvers wat soms wel aan de film valt terug te zien. Het verhaal kan soms namelijk wat rommelig en zo langdradig overkomen, want het verhaal maakt veel tijdsprongen vooruit. Sommige relaties komen zo gehaast over, waardoor de geloofwaardigheid wat verloren kan gaan. Wat het beste naar voren komt in de film over een bekend modemerk zijn dan ook de kostuums en make-up van de personages. Hier kan Janty Yates wel filmprijs nominaties voor verwachten. Toch heeft de film klachten gekregen van echte leden van de familie Gucci dat de familieleden vergeleken de acteurs in de film in het echt beter gekleed waren. Verder weten ze ook geloofwaardig de plaatsen war het verhaal zich afspeelt over te brengen. Van de filmcast komt Al Pacino het beste naar voren en weet vergeleken de gehele cast voor het beste en meest geloofwaardigste accent te zorgen. Lady Gaga en Adam Driver hebben samen een goede chemie in de film, maar hun relatie komt soms wel wat zwak over. Patrizia toont duidelijk tekens dat ze meer achter het geld van de familie Gucci zit dan dat ze echt van Maurizio houdt. Hun accenten kunnen ook wat apart overkomen. Lady Gaga heeft zo meer een Oost-Europees accent dan echt Italiaans. Zo lijkt haar personages in sommige scenes meer uit Rusland te komen. Van de gehele cast is Salma Hayek de enige die hulp heeft gekregen met het praten in het juiste accent. Dit is waarschijnlijk gedaan, omdat ze is getrouwd met de man die nu eigenaar is van het Gucci merk. Als ze de gehele cast wat meer hadden geholpen met hun accenten in de film zouden ze wat meer overkomen als mensen uit hetzelfde land. Wie zelfs helemaal in een gehele andere film lijkt te spelen is Jared Leto, want in de film draagt hij een dik makend kostuum en heeft verder een vreemde geschoren haarstijl. In de film komt hij vergeleken de rest te overdreven over en spreek buitensporig met een hoge stem. Zo klinkt hij soms net als het videogame personage Mario. Ik geef de film als cijfer een:

Way Down

Way Down is een nieuwe misdaadthriller geregisseerd door Jaume Balagueró, de regisseur van [Rec].

In de film wordt de jonge ingenieur Thom (Freddie Highmore) door kunsthandelaar Walter (Liam Cunningham) gevraagd om hem te helpen bij een bankoverval. Walter plant samen met de hulp van Thom en zijn misdaadteam de speciale centrale bank van Spanje te beroven. Deze bank is meer dan honderd jaar oud, heeft goede bewaking en verder weinig openbare gegevens. Het misdaadteam besluit het WK-voetbal te gebruiken als afleiding en krijgen hierdoor 10 dagen de tijd om met een plan te komen. Thom bedenkt zo een idee dat de rest van het misdaadteam moet uitvoeren tijdens de WK-finale tussen Nederland en Spanje. Zo hebben ze een strakke tijdslimiet waar elke seconde telt. Deze misdaadfilm komt ondanks de grootte ingewikkelde overval helaas wel al snel over als een standaard misdaadfilm. Zo kunnen fans van misdaad overval films wel van deze film genieten, maar kan de film verder wel als bekend overkomen. Ondanks het ingewikkelde overval plan begaat de film verder wel veel clichés uit andere overval films. Zo kun je als kijker wel voorlopen op het verhaal, waardoor de film soms wat langdradig kan overkomen. Tijdens de overval waar alles niet altijd even zo soepel verloopt, kun je als kijker zelf haast betere ideeën bedenken waardoor het plan misschien wat beter en meer probleemloos zou kunnen zijn verlopen. De schrijvers van de film hadden zelf dus het verhaal wat beter kunnen uitwerken als ze meer op hun eigen details hadden gelet. Tijdens de overval scenes tonen ze tussendoor hoe het beveiligingsteam de bank bewaakt, maar ook tegelijkertijd naar het WK kijkt. Verder tonen ze ook hoe de plaatselijke bevolking met het WK bezig is. Deze wisseling zorgt voor wat vermakelijke scenes, maar kunnen je als kijker ook afleiden en wat uit het verhaal halen. Het acteerwerk wordt door de meeste van de filmcast aardig gedaan, maar de cast komt verder ook wat cliché over. Zo heb je de standaard leider, slimmerik, persoon achter de computer en komiek van het team. Verder is het voorspelbaar wie van het team nu wel en niet te vertrouwen zijn. Freddie Highmore doet het goed als de slimme hoofdrol, maar dat hij de laatste tijd in zijn acteercarrière meer in tv-series en films heeft gespeeld valt wel een beetje terug te zien aan zijn acteerwerk. Astrid Bergès-Frisbey komt verder wat emotieloos over in de film. Famke Janssen heeft ook een cameo in de film, maar door haar botox gebruik, komt ze in deze film met haar gladgestreken gezicht wel wat apart over. Ik geef de film als cijfer een:

Blue Bayou

Blue Bayou is een nieuwe dramafilm geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Justin Chon, de regisseur van Mr. Purple en Gook.

De film gaat over de Koreaans-Amerikaanse man Antonio LeBlanc (Justin Chon). Hij is als geadopteerd kind naar Amerika gekomen, maar heeft op latere leeftijd het contact met zijn adoptiegezin verbroken. Zo is hij samen gaan wonen met Kathy (Alicia Vikander) met wie hij inmiddels is getrouwd. De twee wonen samen met haar dochter Jessie (Sydney Kowalske) in New Orleans in de staat Louisiana. De twee verwachten samen een nieuwe baby, maar wanneer Antonio onterecht in de problemen komt, wordt er ontdekt dat hij geen Amerikaanse staatsburger is en illegaal in het land woont. Nu moet hij het in een rechtszaak tegen de staat opnemen, om in Amerika bij zijn gezin te mogen blijven. Anders verliest hij het land waar hij voor dertig jaar heeft geleefd en moet hij zijn gezin achterlaten. Met deze film spelen ze in op de actuele problemen van de migratiestroom. Ondanks dat de film zich vooral op dit probleem in Amerika concentreert, speelt dit nu ook in Europa. Zo toont de film goed hoe zwaar het voor migranten kan zijn om de reis naar een nieuw thuisland te maken en wat ze allemaal moeten doen om hier legaal te mogen blijven wonen. Deze film toont dit goed om het gezin van de film goed naar voren te brengen en ze neer te zetten als een gezin dat al jaren bij elkaar is. Vanwege de ontdekking dat de een illegaal in het land woont en ineens weg moet, toont dit goed hoe een gezin uit elkaar gedreven kan worden. Door deze manier geef je als kijker meer om het gezin en hun onderlinge band. Met vage flashbacks proberen ze het verleden van Antonio wat te verduidelijken, maar in de laatste act leer je pas echt duidelijk wat deze betekenen. Hierdoor kunnen ze wanneer ze eerder in de film naar voren komen als wat onduidelijk overkomen. Zo snap je dat Antonio een duister verleden heeft gehad, maar toch blijft hij fouten maken en liegen tegenover zijn vrouw. Door deze acties kunnen sommige kijkers iets minder medelijden met hem krijgen. As hij namelijk minder fout bezig was geweest en eerlijker was tegenover zijn vrouw had hij wat problemen kunnen voorkomen. De laatste act kan ook wat gehaast on rommelig overkomen, waardoor het wat dramatische waarde verliest.

Naast de migratie actualiteit proberen ze ook in te spelen op de actualiteit van corrupte en verkeerde politieagenten. Dit doen ze ondanks het belangrijke bericht helaas op een mindere manier. De agent in de film die dit naar voren brengt, komt wat te onrealistisch over en lijkt soms net uit een cartoon te komen met de acties die hij onderneemt. Justin Chon heeft deze film opgenomen met een 16 millimeter-camera en verder ook gebruik gemaakt van natuurlijke lichtbronnen in bepaalde scenes, waardoor hij voor wat mooie scenes weet te zorgen. Met deze film lijkt hij misschien toch wat te veel werk op zich genomen te hebben. In scenes waar hij zichzelf geregisseerd heeft, zitten wel en aantal bewegelijke scenes. Verder is in sommige scenes de camera lens nog nat of vallen er vieze vlekken en strepen terug te zien in beeld. Dit is waarschijnlijk in het maken van de uiteindelijke film over het hoofd gezien, want verder lijkt het niet een echte betekenis te hebben. Toch levert Justin Chon goed acteerwerk in de hoofdrol van de film. Samen met Alicia Vikander heeft hij een goede en geloofwaardige chemie. Zo komen ze goed over als een echtpaar dat er voor elkaar probeert te zijn. Sydney Kowalske weet voor een jonge, beginnende actrice ook goed acteerwerk neer te zetten. Zo zorgt ze voor zowel goede komische en dramatische momenten in de film. Verder heeft Vondie Curtis-Hal ook een goede rol als advocaat in de film. Ik geef de film als cijfer een:

Spencer

Spencer is een fantasie versie van een biografie van Princess Diana. De film is geregisseerd door Pablo Larrain, die ook de biografie over Jackie Kennedy heeft geregisseerd.

De film volgt prinses Diana (Kristen Stewart) tijdens de kerstvakantie. Dankzij de vele geruchten rond het Britse koningshuis waar de wereld uitgaat dat Diana samen met prins Charles relatieproblemen hebben, komt Diana onder extra druk te staan. Ze wordt veel door de pers gevolgd terwijl ze zich probeert voor te bereiden op de Britse koninklijke kerstviering. Hierdoor begint ze langzamerhand steeds meer met psychische problemen te worstelen. Met deze film tonen ze goed de duistere kant van het koninklijke leven. Ondanks dat dit leven in sprookjes meer overkomt als een geweldig en rijkelijk leven. In werkelijkheid is het royale leven toch stukken zwaarder geweest. Koninklijke mensen worden namelijk veel door de pers gevolgd waardoor ze haast geen privacy overhouden. Verder moeten ze zich aan strenge regels houden, zoals bijvoorbeeld de manier waarop ze mogen eten. Ondanks dat ze een koninklijk menu krijgen voorgeschoteld, mogen ze er maar een beetje van nemen. Verder moeten ze zich ook aan bepaalde kledingdrachten houden. Zo brengt de film goed over hoe verstikkend het koninklijke leven kan zijn. Ze brengen deze duistere kanten van het koninklijke leven goed naar voren, maar hebben er helaas voor gekozen dit meer op een fictieve manier te doen. Door het op deze manier nar voren te brengen, kan het wel wat overdreven overkomen. De fictie was niet nodig geweest, want Princes Diana heeft in het echt best een bijzonder en heftig leven geleefd. Door de fictie kanten kan de film soms wat apart overkomen. Hier hadden ze zonder de fantasie kanten van deze film best een meer realistische film van kunnen maken. Wat goed in deze film naar voren komt zijn de kleding, make-up en haarstijlen van de film cast en dan vooral van Princess Diana. Hier was ze in het echt om bekend om. Helaas brengen ze niet echt bekende stijlen van de echte Princes Diana naar voren in de film. Kristen Stewart levert goed en passend acteerwerk in de film. Met haar eigen acteercarrière kent ze het gevoel met het gevolgd worden door fans en de pers. Sally Hawkins speelt ook goed iemand van haar bediening aan wie ze echt wat heeft tussen alle andere koninklijke mensen, Ik ref de film als cijfer een:

Ghostbusters: Afterlife

Ghostbusters: Afterlife is een nieuw vervolg in de Ghostbusters filmserie. Dit vervolg is geregisseerd en deels geschreven door Jason Reitman, de regisseur van Juno en Up in the Air. Jason is ook de zoon van Ivan Reitman, de regisseur van de twee originele Ghostbusters films. Hij is voor dit vervolg teruggekomen als producer.

In de film erft Callie (Carrie Coon) de boerderij van haar overleden vader, waar ze niet echt een band mee had. Samen met haar twee kinderen Trevor (Finn Wolfhard) en Phoebe (McKenna Grace) verhuist ze naar de boerderij. De nieuwsgierige Phoebe vindt tussen de spullen die haar opa heeft achtergelaten connecties met het oorspronkelijke Ghostbusters team. Samen met haar nieuwe klasgenootje Podcast (Logan Kim) en de hulp van haar leraar Mr. Grooberson (Paul Rudd) doen ze onderzoek naar deze spullen. Tijdens dit onderzoek weten ze per ongeluk de geestenwereld weer te openen, waardoor de stad en de rest van de wereld weer last krijgen van geesten. Met deze film probeert Jason Reitman een respectvol vervolg in de Ghostbusters filmserie te maken. Ondanks dat hij zijn vader en fans van de originele Ghostbusters film met dit vervolg tevreden probeert te houden, maakt hij de film ook grotendeels op zijn eigen manier. Zo kan deze film even wennen zijn voor fans van de oude film, want op een paar verwijzingen en gelijke momenten na lijkt deze film meer een eigen losstaande film te zijn. De film behoudt deze status tot de laatste act van de film. Hier wordt het een echte Ghostbusters film voor de oude fans. Voor fans van de eerste film kunnen vele momenten wel bekend overkomen als een simpele kopie, maar dan in een modern jasje. Met een wat langdradige start, om de personages te introduceren. Uiteindelijk kan het voor mensen leuk zijn om deze film samen met jongere familieleden te bekijken, om deze een moderne versie van hun jeugdfilm te laten zien. In tegenstelling tot de originele film, die meer overkwam als een horror komedie komt deze nieuwe film meer over als een familie thriller. De visuele effecten zijn met de moderne filmtechnologie goed geüpdatet waardoor de meeste geesten wat geloofwaardiger overkomen vergeleken met de CGI die hiervoor in de oude film is gebruikt. Helaas zijn niet alle effecten even goed geüpdatet, waardoor je bij sommige geesten nog wel duidelijk kunt terugzien dat ze met CGI in de film zijn geplaatst De komedie kan aan de voorspelbare kant zijn voor oudere kijkers, maar wel vermakelijk voor jongeren. Paul Rudd komt over als een fan van het originele Ghostbusters team met zijn verdere sarcastische humor. Fans zelf kunnen zichzelf terugvinden in zijn personage. De jongere castleden zorgen dan weer voor komische momenten voor het jongere publiek. McKenna Grace levert vele droge humor terwijl Logan Kim voor bijdehand of klunzige momenten zorgt.

McKenna Grace komt het beste naar voren in deze film als de leider van het nieuwe jongere Ghostbusters team. Samen met Logan Kim voor wie dit pas zijn eerste acteerwerk is in een film komen ze goed over als teamleden. Finn Wolfhard die dankzij zijn acteercarrière wat populairder is, komt helaas wel wat minder sterk naar voren in deze film. Zijn personage krijgt namelijk minder tijd in deze film en wordt wat geforceerd in een relatie gestopt met Celeste O’Connor haar personage. De twee hebben niet echt een geloofwaardige chemie in de film. Zo komt hun aanwezigheid wat gedwongen over zodat ze weer een nieuwe Ghostbusters team hebben van vier personen. De meeste oudere castleden leveren goed acteerwerk. Hun personages komen meer over als extra’s, want deze film gaat meer om de jongere personages. Verder heeft de film leuke cameo’s voor Ghostbusters fans. Ik geef de film als cijfer een: