Respect

Respect is een verfilming van de muziekbiografie van zangeres Aretha Franklin. De film s geregisseerd door Liesl Tommy. Dit is pas de eerste film die ze heeft geregisseerd en heeft hiervoor meer afleveringen van verschillende tv series geregisseerd.

De film vertelt het verhaal over hoe Aretha ‘Ree’ Franklin (Jennifer Hudson) die al vanaf jonge leeftijd een zangtalent had. Haar vader C. L. Franklin (Forest Whitaker) vindt dat ze haar stem moet gebruiken voor in het kerkkoor en later voorin de muziekindustrie. Zo wordt ze door haar vader en later haar echtgenoot Ted White (Marlon Wayans) wat gedwongen om op te treden. Aretha moet proberen in te gaan tegen deze mannen die haar afdwingen te zingen. Zodat ze zelf kan bepalen wanneer en hoe ze haar zangtalent wil gebruiken, om echt zelfstandig door te breken als de Queen of Soul. Deze biografische verfilming is jammer genoeg door een beginnende regisseur en meer beginnende schrijvers gemaakt. Ondanks dat de Oscar winnende schrijfster Callie Khouri meegeholpen heeft aan het verhaal, lijkt Tracey Scott Wilson meer aan het uiteindelijke script te hebben gewerkt. Ze lijkt wat gebeurtenissen uit Aretha Franklin haar leven naar voren te brengen, maar geeft vele verder geen echte duidelijke betekenis. In de film springt de film van scene naar scene die meer gaan over waar en bij wie Aretha muziek maakt in plaats van hoe en waarom. Als ze dit andersom in de film hadden gedaan en zich verder meer op een paar belangrijke aspecten hadden gericht, zou de film wat korter zijn geweest en Aretha Franklin haar verhaal beter naar voren zijn gekomen. Vergeleken andere muziekbiografie verfilmingen brengt de regisseur op een paar scenes na de film verder ook niet bijzonder in beeld. Dankzij de kostuums en filmsets weet ze de film wel geloofwaardig over te brengen in de tijden waarin het verhaal zich afspeelt. De filmcast levert wel goed acteerwerk, alleen krijgen ze dankzij het mindere script en regiewerk niet echt een kans om er wat bijzonders van te maken. Jennifer Hudson is door Aretha Franklin zelf gekozen om haar te spelen in een biografie voordat ze kwam te overlijden. Zo behoudt de filmcrew ondanks hun beginnende kant wel het respect voor Aretha Franklin haar wens. Jennifer Hudson levert geweldig en passend zangwerk in de film en brengt zo Aretha haar zangtalent op een erkennende manier over. Forest Whitaker en Marlon Wayans komen ook goed over alleen spelen ze meer personages, die op een irritante manier gebruik proberen te maken van Aretha haar talent. Zo kun je als kijker een hekel aan ze krijgen als ze weer fout bezig zijn. Ik geef de film als cijfer een:

Candyman

Candyman is de nieuwste film uit de Candyman filmserie. Ondanks dat dit de vierde Candyman film is, negeert deze film op het originele deel na de verdere vervolgen. Deze film is geregisseerd en deels geschreven door Nia DaCosta, de regisseur van Little Woods.

De film speelt zich af in Chicago waar de kunstenaar Anthony McCoy (Yahya Abdul-Mateen II) het spookverhaal van de Candyman moorden gebruikt als inspiratie voor zijn volgende kunstproject. Zonder dat hij het door heeft, roept hij Candyman zo opnieuw op die nu een dreiging vormt voor iedereen die zijn naam vijf keer in een spiegel durft te noemen. Terwijl Anthony zo een succesvol kunstproject probeert te maken, nemen de slachtoffers van Candyman langzamerhand alleen maar toe. Deze Candyman film is in een modern en actueel jasje gestopt, om de huidige generatie meer aan te spreken. Voor fans van de originele film kan het wel even wennen zijn, want het mysterie aspect van de originele film gaat wat verloren in deze film. Wanneer Candyman een moord pleegt, krijg je dit als kijker in deze film vaker te zien waar in het origineel je in het begin meer het verhaal van een moord hoort zonder dat je weet wie de dader is. Nia DaCosta brengt de film wel op een mooie manier in beeld. Ze heeft de film ook gefilmd op dezelfde plaats waar de originele film is gefilmd. Zo kan het voor fans leuk zijn om dezelfde plek terug te zien en zien hoe het met de jaren is veranderd. Ze weet wel voor een passende sfeer te zorgen.

Verder brengt ze de Candyman moorden ook op een creatieve manier over door te tonen hoe hij vanuit spiegels mensen aanvalt, maar ook alleen in de spiegels valt terug te zien. Zo is het leuk om als kijker te zien of je Candyman in spiegels terug kunt zien, voordat hij iemand aanvalt. Dit hebben ze met goede make-up effecten gedaan. Jammer genoeg kiezen ze ervoor om de moorden niet altijd duidelijk in beeld te brengen, wat een tegenvaller kan zijn voor slasher fans. Soms wordt het verhaal van de film ook wat te overschaduwt door het sociale bericht van de film. Candyman zelf verliest ook zijn persoonlijkheid die hij dankzij het acteerwerk van Tony Todd had in de originele film. Ondanks dat Tony Todd wel terug valt te zien in de film krijgt hij verder weinig om mee te werken en komt zo meer over als een standaard slasher killer. De rest van de filmcast komen verder wel goed en passend over in de film. Yahya Abdul-Mateen II en Teyonah Parris komen goed over als de hoofdrolspelers in de film, die onwetende Candyman terugbrengen, wanneer ze met hun carrières bezig zijn. Nathan Stewart-Jarrett zorgt in de film verder voor wat vermakelijke komedie scenes. De rest van de cast zijn meer mogelijke slachtoffers van Candyman, maar door gebrek aan informatie geef je als kijker weinig om deze personages en maakt het weinig uit als Candyman iemand te pakken krijgt. Ik geef de fim als cijfer een:

Reminiscence

Reminiscence is een nieuwe Sci-Fi mysterie thriller, geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Lisa Joy. Dit is pas de eerste film die ze in haar filmcarrière heeft geregisseerd.

De film speelt zich af in de toekomst waar het waterpeil is gestegen en de meeste steden onder water zijn gelopen. In deze toekomst bestaat de technologie waarmee mensen je herinneringen terug kunnen halen, om deze aan je te tonen zodat je je herinneringen kunt herleven. Anderen kunnen deze manier ook gebruiken om aan bewijsmiddelen te komen, om misdaden mee op te lossen. Nick Bannister (Hugh Jackman) probeert met deze uitvinding mensen tegen betaling te helpen met behandelingen. Wanneer de mysterieuze Mae (Rebecca Ferguson) ook een behandeling bij hem boekt, begint Nick geobsedeerd door haar te worden. Als Nick leert dat Mae vermist is geraakt, besluit hij dankzij zijn eigen herinneringen en de herinneringen van mensen die haar voor het laatst hebben gezien te achterhalen waar ze is gebleven.

Dat deze film past de eerste film is die Lisa Joy heeft geregisseerd en geschreven, valt wel aan de film terug te zien. Ze lijkt ook veel geïnspireerd te zijn door de tv-show Westworld, waar ze ook aan heeft gewerkt en het werkt van haar man Jonathan Nolan en schoonbroer Christopher Nolan. Deze film komt namelijk gelijk over als het filmwerk waar hun eerder aan hebben gewerkt zoals de film Inception, alleen in plaats van dromen maakt deze film gebruik van herinneringen om aan bepaalde informatie te komen. Zo kan deze film voor filmkenners wel als bekend overkomen en soms zelfs als een mindere kopie als je de film gaat vergelijken met films zoals Inception. De film mist wel details, want wat er precies is gebeurd met de wereld en het gestegen waterpeil wordt verder niet duidelijk uitgelegd. Je hoort alleen wat over een oorlog en verder kan klimaatverandering de rede zijn. De film mist ook duidelijke informatie over hoe de technologie waarmee de herinneringen worden teruggehaald kan worden gemanipuleerd of worden beïnvloed. Zo komt het op een moment over alsof ze simpelweg wat doen, zodat het verhaal door kan gaan. De visuele effecten zien er redelijk uit, maar verder valt wel terug te zien dat de onder water gelopen steden op een green screen zijn geprojecteerd. De filmcast levert aardig acteerwerk. De relatie tussen Hugh Jackman en Rebecca Ferguson begint wel wat apart. Hugh Jackman komt in het begin meer over als een geobsedeerde stalker in plaats van een geliefde, die probeert te vinden waar de verdwenen vrouw is gebleven. Samen met Thandiwe Newton maakt hij een vermakelijk duo als baas en assistente. Helaas wordt deze relatie wat overschaduwt door zijn zoektocht naar de verdwenen cliënt. Rebecca Ferguson komt ook goed over in de film, maar door de mysterieuze kant van haar personage, is het wat onduidelijk wat er precies door haar heen gaat en wat ze precies wil doen. Ik geef de film als cijfer een:

The Misfits

The Misfits is een nieuwe misdaadfilm geregisseerd door Renny Harlin, de regisseur van The Long Kiss Goodnight en Die Hard 2.

In de film wordt de beroemde crimineel Richard Pace (Pierce Brosnan) gerekruteerd door de criminele groep the Misfits, die zijn hulp nodig zijn bij een goudroof van de corrupte Schultz (Tim Roth). Met dit goud willen ze dan minderen helpen door een terroristenorganisatie te stoppen van het bedreigen van onschuldige burgers. Misdaad als liefdadigheidswerk doen is voor Pace even wennen, maar uiteindelijk ziet hij de uitdaging ervan en besluit zo the Misfits te helpen. Deze film is gehaast in elkaar gezet, waardoor het rommelig kan overkomen. In het begin krijgen vele personages en snelle introductie met een commentaarstem op de achtergrond, waarin wordt uitgelegd wie ze zijn en wat hun specialiteit is. Verder is de film aan de voorspelbare kant en mist verdere spanning, waardoor je als kijker snel voorloopt op het verhaal. Naast de voorspelbaarheid van de film krijg je als kijker dankzij de vele keren dat de commentaarstem uitleg geeft, krijg je als kijker zelf weinig de kans om na te denken over mogelijke wendingen in de film. De visuele effecten in de film komen ongeloofwaardig over, want bij elke explosie valt wel terug te zien dat ze op een green screen worden afgespeeld. De acteurs krijgen dankzij de commentaarstem zelf ook niet echt een kans om de personages op hun eigen manier op te bouwen. De meeste komen verder ook allemaal over als een Robin Hood personage, die geld van de rijken steelt voor de armen. Pierce Brosnan krijgt de meeste tijd in de film om wat van zijn rol te maken en komt wat over as een gepensioneerde James Bond. Ik geef de film als cijfer een:

Don't Breathe 2

Don’t Breathe 2 is het vervolg van de film Don’t Breathe uit 2016. Dit vervolg is geregisseerd deels geschreven en geproduceerd door Rodo Sayagues. Dit is pas de eerste film die hij heeft geregisseerd. Verder heeft hij samen met de regisseur van het eerste deel Fede Alvarez de eerste Don’t Breathe film ook deels geschreven en geproduceerd. Fede Alvarez keert bij dit vervolg ook weer terug als medeschrijver en producer.

De film speelt zich aantal jaren af na het eerste deel. De Blinde Norman Nordstrom (Stephen Lang) heeft zich teruggetrokken en woont in een afgelegen huis samen met het jonge weesmeisje Phoenix (Madelyn Grace), die hij als zijn eigen dochter heeft opgevoed. Wanneer Norman wordt geconfronteerd door zijn verleden, komt zijn rust en de veiligheid van zijn dochter op het spel te staan. Dit vervolg komt wat meer over als een losstaande film, die weinig gebruik maakt van elementen uit het eerste deel. Ze gebruiken alleen wat momenten die bijna hetzelfde zijn als momenten uit het eerste deel, alleen worden deze momenten dan vanuit een ander oogpunt getoond. Zo blijft het een vermakelijk, maar ook wel onnodig vervolg. De gehele film wordt zo eigenlijk vanuit dit andere oogpunt vertelt. In het eerste deel werd het verhaal vertelt vanuit het oogpunt van drie inbrekers die de blinde man probeerde te beroven, maar niet wisten dat deze man een oorlogsveteraan was, die het hun niet gemakkelijk maakte. Dit tweede deel maakt van het gevaar uit het eerste deel nu meer de held van het verhaal, die wordt aangevallen door criminelen die ook achter zijn dochter aanzitten. Deze verhaalvertelling gaat wel wat in tegen het eerste deel en verliest zo de benauwde spanning momenten. Deze worden dan vervangen door meer vermakelijke actiescènes. Door het verlies van het claustrofobie aspect heb je als kijker zelf ook minder de behoefte stil te zijn, waardoor je tijdens dit vervolg wel meer onderling kan praten of gewoon je popcorn kunt eten zonder bang te zijn de stilte van de film te verstoren. Stephen Lang levert wel weer goed acteerwerk in de film, alleen komt zijn personage wat zwakker over, zodat de criminelen wat meer kans hebben tegenover hem. Samen met Madelyn Grace weet hij goed over te komen als een vader en dochter duo, die getraind zijn zich uit de meeste gevaarlijke situaties te redden. De acteurs die de criminelen spelen, komen wel wat meer over als wat te overdreven cartoon personages, die om aparte redenen achter de blinde man en zijn dochter aangaan. Ik geef de film als cijfer een:

The Ice Road

The Ice Road is een nieuwe actiethriller geregisseerd en geschreven door Jonathan Hensleigh, de regisseur van The Punisher en Bulletproof Gangster. Deze film is sinds tien jaar pas weer zijn eerste werk als regisseur.

Wanneer er in de film een instorting gebeurt in de mijnen in het afgelegen noorden van Canada, komen er mijnwerkers vast te zitten. Jim Goldenrod (Laurence Fishburne) moet nu de geschikte chauffeurs zien te regelen om vrachtwagens met reddingsmaterialen naar de mijn te brengen om de mijnwerkers te reden voor hun zuurstof opraakt. Voor de missie vindt hij chauffeurs Mike McCann (Liam Neeson) met zijn door de oorlog getraumatiseerde broer Gurty (Marcus Thomas) en de ex gevangene Tantoo (Amber Midthunder). Deze groep moet een reis afleggen over onstabiele ijsvlaktes, waar ze met zware vrachtwagens overheen moeten zien te reizen, voor het te laat is voor de mijnwerkers. Deze film weet ondanks wat onnodige lange scenes in het begin toch voor een spannende film te zorgen. De personages moeten onder tijdsdruk een reis maken door onbetrouwbare ijs natuurgebieden, waar de kleinste fout het ijs al kan doen breken. Zo weet de film een goede spanning te behouden. De ijs natuurgebieden zijn op een passende manier in beeld gebracht. Helaas vallen de visuele effecten wel tegen als er een explosie of brekend ijs in de film naar voren komt. Hierdoor verliest de film wel wat van zijn geloofwaardigheid. De meeste van de filmcast leveren ook allemaal goed en passend acteerwerk. Door de grootte van de cast zorgen ze ook voor wat meer tensie, want zo zijn er meer personages die de trip over de wankelende ijswegen waarschijnlijk niet overleven. Ik geef de film als cijfer een:

Stillwater

Stillwater is een nieuw misdaaddrama geregisseerd deels geschreven en geproduceerd door Tom McCarthy, de regisseur van Spotlight.

In de film reist Bill Baker (Matt Damon) van Oklahoma naar Marseille om zijn dochter Alison (Abigail Breslin) te bezoeken in de gevangenis. Ze zit vast als de hoofdverdachte van een moordzaak, maar beweert onschuldig te zijn. Bill besluit tegen haar zin in haar onschuld te bewijzen, maar hiervoor wordt hij wel geconfronteerd door een taalbarrière en cultuurverschillen. Ondanks deze obstakels probeert Bill toch alles te doen om Alison haar onschuld te bewijzen en de echte dader te vinden. In plaats van een CIA-agent gaat in deze film een Amerikaanse redneck naar Frankrijk om te proberen zijn dochter te redden. Zo krijg je meer een misdaaddrama dan een misdaadactie film. Ondanks dat de film toch wel wat te veel wordt gepromoot als een actiefilm doet het hoofdpersonage toch meer onderzoek dan dat hij echt met vijandige Fransen op de vuist gaat. In tegenstelling tot zijn Oscar winnende film Spotlight kiest Tom McCarthy er ook voor maar een personage onderzoek te laten doen. Door deze keuzes verandert het verhaal van de film al snel in een voorspelbare en langdradige standaard detective misdaadfilm waar het hoofdpersonage van plek naar plek reist om bewijzen te vinden, maar veel plekken zijn verder weinig van belang. De schrijvers van het filmscript hadden vele van deze onnodige reizen beter uit de film kunnen houden en alleen de meer belangrijke dingen naar voren kunnen brengen. De film zou dan korter zijn geweest met een beter tempo. De film heeft ook niet echt een duidelijk begin, want in het begin van de film is er al te veel gebeurd met de dochter zonder dat je dit verhaalaspect te zien krijgt. Zo kiezen ze er ook voor om andere aspecten van het verhaal niet in beeld te brengen, waardoor je als kijker het gevoel kunt krijgen dat er iets mist wanneer de film is afgelopen Deze film is ook losjes gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Amanda Knox, die het niet eens was dat ze zonder overleg haar naam en verhaal hebben gebruikt voor deze film. Ongeacht van het verhaal weet Tom McCarthy samen met fotografie directeur Masanobu Takayanagi de film wel mooi in beeld te brengen. Zo brengen ze de verschillende culturen uit Marseille goed over. Het acteerwerk wordt door de filmcast goed gedaan. Matt Damon heeft sinds 2015 meer kleinere rollen gespeeld in films of wat cameo’s gehad. Met deze rol lijkt hij weer te proberen om terug te komen als hoofdrolspeler in een film. Op het mindere script na, komt hij wel goed over als een Amerikaanse redneck, die alles op zijn eigen manier probeert te doen. Samen met Abigail Breslin komen ze goed over als een vader en dochter die vervreemd van elkaar zijn geraakt. De film mist alleen momenten om te laten zien dat hun relatie weer in orde is. In de film heeft Matt Damon betere chemie met de Franse Virginie (Camille Cottin), die hem samen met haar jonge dochter Maya (Lilou Siauvaud) probeert te helpen. Omdat deze chemie beter naar voren komt, wordt de chemie tussen vader en dochter wat overschaduwt. Voor Lilou Siauvaud was dit pas haar eerste filmrol, die ze op een goede en passende manier weet neer te zetten. Ik geef de film als cijfer een:

Free Guy

Free Guy is een nieuwe actiekomedie geregisseerd door Shawn Levy, de regisseur van Real Steel en The Night at the Museum trilogie. De film speelt zich af in de open-wereld videogame Free City waar non-player character Guy (Ryan Reynolds) als een computerprogramma elke dag hetzelfde doet. Wanneer hij de gamer Molotov Girl (Jodie Comer) ontmoet, wordt hij verliefd op haar en om haar te volgen gaat hij in tegen zijn computerprogramma. Zo ontdekt hij dat hij een computerprogramma is en besluit zo het spel op zijn eigen manier te spelen, om een kans te maken bij Molotov Girl. Hij moet dit alles zien te doen voordat de hoofd van het videogamebedrijf Antoine (Taika Waititi) het spel probeert te resetten.

Deze film is vermakelijk voor gamers, omdat de film veel verwijzingen en elementen heeft uit videogames. De film heeft zelfs cameo’s van bekende internetgamers. Voor mensen die niet zo bekend zijn met videogames kunnen bepaalde momenten of objecten wel als onbekende onlogische momenten overkomen. Dat er gebruik is gemaakt van een green screen en CGI valt wel terug te zien in de film, maar omdat de film als een videogame moet overkomen, komen ze hier mee weg. Kijkers verwachten juist een film te zien waar het voelt alsof je naar een videogame zit te kijken. Het is niet nodig om de film in 3D te zien, want er zitten weinig goede 3D-effecten of momenten in de film. Shawn Levy moest wel de echte en videogamewereld op andere manier in beeld brengen en ook in beeld brengen hoe de personages uit de echte wereld de beelden uit de videogamewereld te zien krijgen. De meeste van de filmcast spelen ook een dubbelrol in de film als hun personage uit de echte wereld zowel als hun personage in de gamewereld. Zo moeten sommige van de cast hun ene rol op een andere manier neerzetten dan hoe ze hun tweede rol spelen. Omdat Ryan Reynolds zijn personage als een achtergrondpersonage uit een videogame begint, probeert deze film acteurs die vaker achtergrondpersonages of meer in tv-series spelen een kans te geven om eens een grotere rol te spelen in deze film. Ryan Reynolds zelf was zelf als acteur ook eerst meer bekend als tv-acteur uit bijvoorbeeld de tv-serie Two Guys and a Girl, voordat hij doorbrak als filmacteur. Ik geef de film als cijfer een:

The Suicide Squad

The Suicide Squad is het vervolg van Suicide Squad van 2016. Dit vervolg is geregisseerd en geschreven door James Gunn, de regisseur van Guardians of the Galaxy en Slither.

In de film verzamelt Amanda Waller (Viola Davis) weer een groep superschurken voor een gevaarlijke missie in ruil voor strafvermindering. Het team is dit keer onder leiding van huurmoordenaar Bloodsport (Idris Elba), die de Squad moet leiden door de jungles van een afgelegen eiland gevuld met vijandige militairen. De eerste Suicide Squad film werd op een gehaaste en chaotische manier in elkaar gezet en later weer door de filmstudio verandert, waardoor ze met een rommelige film eindigde. Met dit vervolg hebben ze regisseur James Gunn meer de vrijheid gegeven zodat hij de film op zijn eigen manier kon maken. Zo heeft James ervoor gekozen om de Squad van deze film te vullen met de meer onbekende en ongeliefde schurken uit de DC-serie. Hij probeert de meeste personages goed op te bouwen in de film, maar ook al hebben ze een goed achtergrondverhaal in de film gekregen, ben je als kijker niet zeker wie de film overleeft. Zo zorgt hij ook voor goed vermaak en spanning, want je favoriete personage kan zo ineens zijn omgekomen in de film. Dit doet hij dan ook vaak op een brute en bloederige manier. James Gunn heeft er ook voor gekozen om zoveel mogelijk gebruik te maken van praktische effecten om zo min mogelijk gebruik te hoeven maken van CGI. Zo komen de actiescènes van de film wat realistischer over. Waar Gunn wel gebruik maakt van visuele effecten komen dingen zoals CGI-personages dankzij oog voor detail toch nog geloofwaardig over in de film. Het acteerwerk wordt ook goed gedaan door de filmcast. Ondanks de grootte van de cast krijgt iedere acteur wel even de kans om met zijn rol goed naar voren te komen. James Gunn heeft het script ook zo geschreven dat je vreemde combinatie van personages samen krijgt te zien, maar toch weet hij ze goed samen te brengen. Zo heb je de alfamannen Bloodsprot en Peacemaker (John Cena) die beide de Squad op hun eigen manier proberen te leiden. Verder heb je nog de onschuldige Ratcatcher 2 (Daniela Melchior) die bevriend probeert te worden met het CGI-personage King Shark (stem van Sylvester Stallone), zodat ze beter als Squad samen kunnen werken om hun missie te voltooien. Ik geef de film als cijfer een:

Jungle Cruise

Jungle Cruise is een actie avonturenfilm geregisseerd door Jaume Collet-Serra, de regisseur van The Shallows en Unknown.

In de film reist ontdekkingsreiziger Lily Houghton (Emily Blunt) samen met haar broer MacGregor (Jack Whitehall) naar de jungle van de Amazon. Hier probeert ze onderzoek te doen naar een mysterieuze boom die alle ziektes zou kunnen genezen. Met de hulp van rivierbootkapitein Frank Wolf (Dwayne Johnson) kunnen ze gemakkelijker reizen over de rivieren van de Amazon. Lily moet de boom namelijk zien te vinden voordat andere het vinden om de boom en zijn mogelijk gave voor verkeerde doeleinden te gebruiken. Disney heeft het idee voor deze film gebaseerd op een attractie uit hun pretpark Disneyland. De schrijvers van deze film hadden dus weinig verhaal om het script op te baseren. Dit valt wel terug te zien aan het verhaal van de film. Om de twee uur lange speeltijd te vullen, lijken ze verschillende verhaallijnen door elkaar heen te gooien wat de film alleen maar onnodig ingewikkelder maakt. Vele van deze verhaallijnen lijken ook veel op verhalen van andere films, waardoor deze film zelf verder ook niet origineel overkomt. Als ze wat verhaallijnen hadden weggehouden en de film zo korter hadden gehouden, zou de film beter zijn geweest.

Deze film is leuker voor een jonger publiek of om met het gezin te bekijken. Maar dor de lange speelduur kunnen kinderen hun interesse in de film wel verliezen. Gezinnen kunnen thuis ook samen andere betere films terugkijken. Oudere kijkers kunnen bij de visuele effecten terugzien dat dingen voor een green screen zijn gefilmd of dat de meeste dieren met CGI in de film zijn geplaatst. De CGI-dieren kunnen wel vermakelijk overkomen voor jongere kijkers. Dankzij de green screen lukt het ook om in beeld te brengen wat mensen kunnen zien als ze de attractie in Disney World bezoeken. Het acteerwerk wordt goed gedaan dor de meeste van de filmcast, maar door de grootte van de cast heeft niet iedere acteur evenveel om met zijn rol te doen. Zo zitten er bijvoorbeeld te veel schurken in de film. Wat het beste werkt in de film is de onderlinge chemie tussen Emily Blunt en Dwayne Johnson. Dwayne Johnson zijn personage maakt ook veel foute woordgrappen. Vele van deze grappen zijn ook terug te horen in de Jungle Cruise attractie. Ik geef de film als cijfer een: